Shree Hari ni Swabhavik Chesta na Pado

Shree Hari ni Swabhavik Chesta na Pado

શ્રી હરિની સ્વાભાવિક ચેષ્ટાનાં પદો

SwamiNarayan Bhagwan Ni Swabhavik Chesta

સ્વામિનારાયણ ભગવાનની સ્વાભાવિક ચેષ્ટા

-: Gujarati language :-

પદ - ૧

પ્રથમ શ્રી હરિને રે, ચરણે શિશ નમાવું;

નૌતમ લીલા રે, નારાયણની ગાવું. ૧

મોટા મુનિવર રે, એકાગ્ર કરી મનને;

જેને કાજે રે, સેવે જાઇ વનને. ૨

આસન સાધી રે, ધ્યાન ધરીને ધારે;

જેની ચેષ્ટા રે, સ્નેહ કરી સંભારે. ૩

સહજ સ્વભાવિક રે, પ્રકૃતિ પુરુષોત્તમની;

સુણતાં સજની રે, બીક મટાડે જમની. ૪

ગાવું હેતે રે, હરિનાં ચરિત્ર સંભારી;

પાવન કરજો રે, પ્રભુજી બુદ્ધિ મારી. ૫

સહજ સ્વભાવે રે, બેઠા હોય હરિ જ્યારે;

તુલસીની માળા રે, કર લઇ ફેરવે ત્યારે. ૬

રમૂજ કરતા રે, રાજીવ નેણ રૂપાળા;

કોઇ હરિજનની રે, માગી લઇને માળા. ૭

બેવડી રાખી રે, બબે મણકા જોડે;

ફેરવે તાણી રે, કંઇક માળા તોડે. ૮

વાતો કરે રે, રમૂજ કરીને હસતા;

ભેળી કરી રે, માળા કરમાં ઘસતા. ૯

ક્યારેય મીંચી રે, નેત્ર કમળને સ્વામી;

પ્રેમાનંદ કહે રે, ધ્યાન ધરે બહુનામી. ૧૦

પદ - ૨

સાંભળ સૈયર રે, લીલા નટનાગરની;

સુણતાં સુખડું રે, આપે સુખ સાગરની. ૧

નેત્ર કમળને રે, રાખી ઉઘાડાં ક્યારે;

ધ્યાન ધરીને રે, બેસે જીવન બારે. ૨

ક્યારેક ચમકી રે, ધ્યાન કરતાં જાગે;

જોતાં જીવન રે, જન્મ મરણ દુઃખ ભાગે. ૩

પોતા આગળ રે, સભા ભરાઇ બેસે;

સંત હરિજન રે, સામુ જોઇ રહે છે. ૪

ધ્યાન ધરીને રે, બેઠા હોય હરિ પોતે;

સંત હરિજન રે, તૃપ્ત ન થાય જોતે. ૫

સાધુ કીર્તન રે, ગાય વજાડી વાજાં;

તેમને જોઇને રે, મગન થાય મહારાજા. ૬

તેમની ભેળા રે, ચપટી વજાડી ગાય;

સંત હરિજન રે, નિરખી રાજી થાય. ૭

ક્યારેક સાધુ રે, ગાય વજાડી તાળી;

ભેળા ગાય રે, તાળી દઇ વનમાળી. ૮

આગળ સાધુ રે, કીર્તન ગાય જ્યારે;

પોતા આગળ રે, કથા વંચાય ત્યારે. ૯

પોતે વાર્તા રે, કરતા હોય બહુનામી;

ખસતા આવે રે, પ્રેમાનંદનો સ્વામી. ૧૦

પદ - ૩

મનુષ્ય લીલા રે, કરતા મંગલકારી;

ભક્ત સભામાં રે, બેઠા ભવભય હારી. ૧

જેને જોતાં રે, જાયે જગ આશક્તિ;

જ્ઞાન વૈરાગ્ય રે, ધર્મ સહિત જે ભક્તિ. ૨

તે સંબંધી રે, વાર્તા કરતા ભારી;

હરિ સમજાવે રે, નીજ જનને સુખકારી. ૩

યોગ ને સાંખ્ય રે, પંચરાત્ર વેદાન્ત;

એ શાસ્ત્રનો રે, રહસ્ય કહે કરી ખાંત. ૪

ક્યારેક હરિજન રે, દેશદેશના આવે;

ઉત્સવ ઉપર રે,પૂજા બહુવિધ લાવે. ૫

જાણી પોતાના રે, સેવક જન અવિનાશી;

તેમની પૂજા રે, ગ્રહણ કરે સુખરાશી. ૬

ભક્ત પોતાના રે, તેને શ્યામ સુજાણ;

ધ્યાન કરાવી રે, ખેંચે નાડી પ્રાણ. ૭

ધ્યાનમાંથી રે, ઉઠાડે નીજ જનને;

દેહમાં લાવે રે, પ્રાણ ઇન્દ્રિય મનને. ૮

સંતસભામાં રે, બેઠા હોય અવિનાશ;

કોઇ હરિજનને રે, તેડવો હોય પાસ. ૯

પહેલી આંગળી રે, નેત્ર તણી કરી સાન;

પ્રેમાનંદ કહે રે, સાદ કરે ભગવાન. ૧૦

પદ - ૪

મોહનજીની રે, લીલા અતિ સુખકારી;

આનંદ આપે રે, સુણતાં ન્યારી ન્યારી. ૧

ક્યારેક વાતો રે, કરે મુનિવર સાથે;

ગુચ્છ ગુલાબના રે, ચોળે છે બે હાથે. ૨

શીતળ જાણી રે, લીબું હાર ગુલાબી;

તેને રાખે રે, આંખ્યું ઉપર દાબી. ૩

ક્યારેક પોતે રે, રાજીપામાં હોય;

વાતો કરે રે, કથા વંચાય તોય. ૪

સાંભળે કીર્તન રે, પોતે કાંઇક વિચારે;

પૂછવા આવે રે, જમવાનું કોઇ ત્યારે. ૫

હાર ચડાવે રે, પૂજા કરવા આવે;

તેના ઉપર રે, બહુ ખીજી રીસાવે. ૬

કથા સાંભળતાં રે, હરે હરે કહી બોલે;

મર્મ કથાનો રે, સુણી મગન થઇ ડોલે. ૭

ભાન કથામાં રે, બીજી ક્રિયા માંય;

ક્યારેક અચાનક રે, જમતાં હરે બોલાય. ૮

થાય સ્મૃતિ રે, પોતાને જ્યારે તેની;

થોડુંક હસે રે, ભક્ત સામું જોઇ બેની. ૯

એમ હરિ નિત નિત રે, આનંદ રસ વરસાવે;

એ લીલા રસ રે, જોઇ પ્રેમાનંદ ગાવે. ૧૦

પદ - ૫

સાંભળ સજની રે, દિવ્ય સ્વરૂપ મુરારી;

કરે ચરિત્ર રે,મનુષ વિગ્રહ ધારી. ૧

થયા મનોહર રે, મોહન મનુષ્ય જેવા;

રૂપ અનુપમ રે, નિજ જનને સુખ દેવા. ૨

ક્યારેક ઢોલિયે રે, બેસે શ્રી ઘનશ્યામ;

ક્યારેક બેસે રે, ચાકળે પૂરણ કામ. ૩

ક્યારેક ગોદડું રે, ઓછાડે સહિતે;

પાથર્યું હોય રે, તે પર બેસે પ્રીતે. ૪

ક્યારેક ઢોલિયા રે, ઉપર તકીયો ભાળી;

તે પર બેસે રે, શ્યામ પલાંઠી વાળી. ૫

ઘણુંક બેસે રે, તકિયે ઓઠીંગણ દઇને;

ક્યારેક ગોઠણ રે,બાંધે ખેસ લઇને. ૬

ક્યારેક રાજી રે,થાય અતિશે આલી;

સંત હરિજનને રે, ભેટે બાથમાં ઘાલી. ૭

ક્યારેક માથે રે,લઇ મેલે બે હાથ;

છાતી માંહે રે, ચરણ કમળ દે નાથ. ૮

ક્યારેક આપે રે, હાર તોરા ગિરિધારી;

ક્યારેક આપે રે, અંગનાં વસ્ત્ર ઉતારી. ૯

ક્યારેક આપે રે, પ્રસાદીના થાળ;

પ્રેમાનંદ કહે રે, ભક્ત તણા પ્રતિપાળ. ૧૦

પદ - ૬

એવાં કરે રે, ચરિત્ર પાવનકારી;

શુકજી સરખા રે, ગાવે નિત્ય સંભારી. ૧

ક્યારેક જીભને રે, દાંત તળે દબાવે;

ડાબે જમણે રે, પડખે સહજ સ્વભાવે. ૨

છીંકજ્યારે, આવેરે, ત્યારેરૂમાલલઇને;

છીંક ખાય રે, મુખ પર આડો દઇને. ૩

રમુજ આણી રે, હસે અતિ ઘનશ્યામ;

મુખ પર આડો રે, રૂમાલ દઇ સુખધામ. ૪

ક્યારેક વાતો રે, કરતા થકા દેવ;

છેડે રૂમાલને રે, વળ દેવાની ટેવ. ૫

અતિ દયાળુ રે, સ્વભાવ છે સ્વામીનો;

પરદુઃખ હારી રે, વારી બહુ નામીનો. ૬

કોઇને દુઃખીયો રે, દેખી ન ખમાય;

દયા આણી રે, અતિ આકળા થાય. ૭

અન્ન ધન વસ્ત્ર રે, આપીને દુઃખ ટાળે;

કરૂણા દ્રષ્ટિ રે, દેખી વાનજ વાળે. ૮

ડાબે ખભે રે, ખેસ આડસોડે નાખી;

ચાલે જમણા રે, કરમાં રૂમાલ રાખી. ૯

ક્યારેક ડાબો રે, કર કેડ ઉપર મેલી;

ચાલે વાલો રે, પ્રેમાનંદનો હેલી. ૧૦

પદ - ૭

નિત નિત નૌત્તમ રે, લીલા કરે હરિરાય;

ગાતાં સુણતાં રે, હરિજન રાજી થાય. ૧

સહજ સ્વભાવે રે, ઉતાવળા બહુચાલે;

હેત કરીને રે, બોલાવે બહુ વ્હાલે. ૨

ક્યારેક ઘોડે રે, ચડવું હોય ત્યારે;

ક્યારેક સંતને રે, પીરસવા પધારે. ૩

ત્યારે ડાબે રે, ખભે ખેસને આણી;

ખેસને બાંધે રે, કેડ સંગાથે તાણી. ૪

પીરસે લાડુ રે, જલેબી ઘનશ્યામ;

જણસ જમ્યાની રે, લઇ લઇ તેનાં નામ. ૫

ફરે પંગતમાં રે, વારંવાર મહારાજ;

સંત હરિજનને રે, પીરસવાને કાજ. ૬

શ્રદ્ધા ભક્તિ રે, અતિ ઘણી પીરસતાં;

કોઇના મુખમાં રે, આપે લાડુ હસતાં. ૭

પાછલી રાત્રી રે, ચાર ઘડી રહે જ્યારે;

દાતણ કરવા રે, ઉઠે હરિ તે વારે. ૮

નાવા બેસે રે, નાથ પલાંઠી વાળી;

કર લઇ કળશ્યો રે, જળ ઢોળે વનમાળી. ૯

કોરે વસ્ત્રે રે, કરી શરીરને લુવે;

પ્રેમાનંદ કહે રે, હરિજન સર્વે જુએ. ૧૦

પદ - ૮

રૂડા શોભે રે, નાહીને ઉભા હોય;

વસ્ત્ર પહેરેલું રે, સાથળ વચ્ચે નીચોવે. ૧

પગ સાથળને રે, લુહીને સારંગપાણી;

કોરા ખેસને રે, પહેરે સારીપેઠે તાણી. ૨

ઓઢી ઉપરણી રે, રેશમી કોરની વ્હાલે;

આવે જમવા રે, ચાખડીએ ચડી ચાલે. ૩

માથે ઉપરણી રે, ઓઢી બેસે જમવા;

કાન ઉઘાડા રે, રાખે મુજને ગમવા. ૪

જમતાં ડાબા રે, પગની પલાંઠી વાળી;

તે પર ડાબો રે, કર મેલે વનમાળી. ૫

જમણા પગને રે, રાખી ઉભો શ્યામ;

તે પર જમણો રે, કર મેલે સુખધામ. ૬

રૂડી રીતે રે, જમે દેવના દેવ;

વારે વારે રે, પાણી પીધાની ટેવ. ૭

જણસ સ્વાદુ રે, જણાય જમતાં જમતાં;

પાસે હરિજન રે, બેઠા હોય મનગમતા. ૮

તેમને આપી રે, પછી પોતે જમે;

જમતાં જીવન રે, હરિજનને મન ગમે. ૯

ફેરવે જમતાં રે, પેટ ઉપર હરિ હાથ;

ઓડકાર ખાય રે, પ્રેમાનંદનો નાથ. ૧૦

પદ - ૯

ચળુ કરે રે, મોહન તૃપ્ત થઈને;

દાંતને ખોતરે રે,સળી રૂપાની લઈને. ૧

મુખવાસ લઈને રે, ઢોલિયે બિરાજે;

પૂજા કરે રે, હરિજન હેતે ઝાઝે. ૨

પાંપણ ઉપર રે, આંટો લઈ અલબેલો;

ફેંટો બાંધે રે, છોગું મેલી છેલો. ૩

વર્ષાઋતુને રે, શરદઋતુને જાણી;

ઘેલા નદીનાં રે, નિર્મળ નીર વખાણી. ૪

સંત હરિજનને રે, સાથે લઈ ઘનશ્યામ;

ન્હાવા પધારે રે, ઘેલે પૂરણકામ. ૫

બહુ જળ ક્રિડા રે, કરતા જળમાં ન્હાય;

જળમાં તાળી રે, દઈને કીર્તન ગાય. ૬

ન્હાઈને બારે રે, નીસરી વસ્ત્ર પહેરી;

ઘોડે બેસી રે, ઘેર આવે રંગ લહેરી. ૭

પાવન યશને રે, હરિજન ગાતા આવે;

જીવન જોઈને રે, આનંદ ઉર ન સમાવે. ૮

ગઢપુરવાસી રે, જોઈને જગઆધાર;

સુફળ કરેછે રે, નેણાં વારંવાર. ૯

આવી બિરાજે રે, ઓસરીએ બહુનામી;

ઢોલિયા ઉપર રે, પ્રેમાનંદના સ્વામી. ૧૦

પદ - ૧૦

નિજ સેવકને રે, સુખદેવાને કાજ;

પોતે પ્રગટયા રે, પુરુષોત્તમ મહારાજ. ૧

ફળિયા માંહિ રે, સભા કરી બીરાજે;

પૂરણ શશી રે, ઉડુગણમાં જેમ છાજે. ૨

બ્રહ્મરસ વરસે રે, તૃપ્ત કરે હરિજનને;

પોઢે રાત્રે રે, જમી શ્યામ શુદ્ધ અન્નને. ૩

બે આંગળીઓ રે, તિલક કર્યાની પેરે;

ભાલ વચ્ચે રે, ઉભી રાખી ફેરે. ૪

સુતાંસુતાં રે, માળા માગી લઈને;

જમણે હાથે રે, નિત ફેરવે ચિત્ત દઈને. ૫

ભુલ ન પડે રે, કેદી એવું નિયમ;

ધર્મકુંવરની રે, સહજ પ્રકૃતિ એમ. ૬

ભર નિદ્રામાં રે, પોઢયા હોય મુનિરાય;

કોઈ અજાણે રે, લગાર અડી જાય. ૭

ત્યારે ફડકી રે, જાગે સુંદર શ્યામ;

કોણ છે ? પૂછે રે, સેવકને સુખધામ. ૮

એવી લીલા રે, હરિની અનંત અપાર;

મેં તો ગાઈ રે, કાંઈક મતિ અનુસાર. ૯

જે કોઈ પ્રીતે રે, શીખે સુણે ગાશે;

પ્રેમાનંદનો રે, સ્વામી રાજી થાશે. ૧૦

Source :- Nitya Niyam

Shree Swaminarayan Temple Bhuj

Audio :- 🔰 Click here 🔰